९ सप्टेंबर, २०१३

दुकान


दोह्यात जीव नाही, गझलेत जान नाही;
शायर जगात दुसरा माझ्या समान नाही.


चोरून रोज खातो उर्दू मधील लोणी;

सायीवरी मराठी माझे इमान नाही.


आश्चर्य हे मला की झाली न ‘अहम’बाधा;

माझ्याशिवाय आता कोणी महान नाही!


तू देणगी दिली ना जाहीर वा छुपीही;
वेड्या तुला कधीही मिळणार मान नाही.

त्यांचा बुडेल धंदा विकती न जे स्वत:ला;
तोट्यात चालणारे माझे दुकान नाही.


(असंग्रहीत/प्रसिध्दी : ‘कविता-रती’ दिवाळी अंक २००५)

कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:

टिप्पणी पोस्ट करा