वाट

व्यथे तू जराशी अता हो शहाणी;

नको आठवू तू पुन्हा ती कहाणी.

नको राख याला म्हणू तू फुलांची;

असे ही प्रियेची सुगंधी निशाणी.

जरा शोध त्याला तुझ्या अंतरी तू;

नको व्यर्थ हिंडू नको त्या ठिकाणी.

जुळे आपली ही अता छान मैत्री;

तुला कान नाही,मलाही न वाणी.

कळेना जगाची कशी रीत आहे;

न ओठात गाणी न डोळ्यात पाणी.

तुझी वाट नाही जगावेगळी रे;

पहा सर्व वाटा मिळाल्या स्मशानी!