वरात

तसा न चंद्र राहिला, तशी न रात राहिली;

अजूनही तशीच तू तनामनात राहिली.

अजून आठवे मला सुरेख तीळ सावळा;

अमीट खूण ती तुझी सखे उरात राहिली.

शहारते पुन्हा पुन्हा गळ्यात गीत ते तुझे;

मधूर चोरटी मिठी तुझी स्वरात राहिली.

कधी कधी हवेत ह्या तुझाच स्पर्श जाणवे;

फिरून सावली तुझी जशी घरात राहिली.

पुसून लोचने जिथे तुझा निरोप घेतला;

अजून ती मनात ह्या तुझी वरात राहिली.